Φεύγω όπως φεύγω πάντα.
Δε σταματάει πουθενά απόψε το μετρό
θα βγεί μe δύναμη έξω απ΄ τη γραμμή του
θα βγεί στους δρόμους, στα βουνά, στον ουρανό
κι΄εγώ μαζί του.
Δε θα κατέβει εδώ κανείς ούτε και θ΄ανεβεί
θα είναι η διαδρομή μόνο για μένα
όσα χιλιόμετρα μπορεί να πάει η ζωή
μακρυά από σένα
Φεύγω όπως φεύγω πάντα
το ίδιο ξένος
με το ίδιο αντίο στην ίδια τσάντα
Φεύγω όπως φεύγει ο χρόνος
το ίδιο αμίλητος
το ίδιο έρημος
το ίδιο μόνος
Δεν κάνει στάση πουθενά απόψε το μετρό
σαν φλόγες τα βαγόνια θα περάσουν
θα ζωγραφίσουν μια γραμμή στο δειλινό
εγώ μακρυά σου
*
Ν.Μωραϊτης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Φεύγα κι άμε στην οργή, δεν ακούω πλέον γρυ
ου με πείσεις, καν με πείσεις
Αιδώς Αργίτες
Εμπρός λεχρίτες
Πού να τρέξω επειγόντως
Στα στοιχειά του παρελθόντος
Σε ποια γη, σε ποιους βοριάδες
Κει που ακόμα έχει ζευγάδες
Θα το δεις, θα με ζητάς και θα με παρακαλάς
Αν το ιδώ θα 'ρθω μαζί σου, όμως τώρα ξεκουμπίσου
Διάλεξα, το ομολογώ
Τον Πλούτο, τον Πλούτο, το μόσχο τον χρυσό
γαμού το γαμού το, το κλάμα σου το αισχρό
Πλούτος πολύς μ' άνεση θεοδυνάμου
Να ευφρανθεί η σύζυγος με τη σπορά μου
απ' το λουτρό επρόβαλα στις εμορφιές μου
Κι οι εκλεκτοί του έργου σου, ας πνιγούν απ' τις πορδές μου
Δ.Σαββόπουλλος
Άμα θες να φύγεις φύγε,
άμα θες να κάτσεις κάτσε.
Να γκρινιάζεις όμως πάψε!
Δε μπορώ να σ'ανεχτώ.
Α. Καλδάρας
:)
Δημοσίευση σχολίου