Αχ Σαλονίκη μου γυρίζω πάλι σ' ένα σου μπαρ φτιάχνω κεφάλι.

Μαγική!
Όταν συνδιαζεται μάλιστα με καλή παρέα αποτελεί μια από τις καλύτερες μικρές αποδράσεις - διαλειμματα από την ρουτίνα της δουλειάς. (καλά ντε μη βαράτε, ακόμα και αυτοί που δουλεύουν λίγες μέρες την εβδομάδα ρουτινιάζουν. Ναι, ξέρω, δύο μέρες δεν είναι λίγες, είναι πολύ λίγες αλλά τι να κάνουμε, η κάθε δουλειά έχει και τα καλά και τα κακά της. Deal with it).

Μέρος 1ο


Η ιδέα ξεκίνησε ώς μίνι διακοπές να ξελαμπικάρουμε αλλά μετά από μικροσυνεννοήσεις εξελίχτηκε σε επανασύνδεση του "πυρήνα του γκρούπ".
Βλέπετε ο ένας ανεβαίνει Θεσσαλονίκη κάθε βδομάδα πενθήμερο αφού το άλλο του μισό μένει εκει, ο άλλος έχει να βγει από την Κύπρο από τον Ιούλιο και το χρειάζεται άμεσα, και ο τρίτος μετακόμισε στο Λονδίνο τον περασμένο χρόνο και του λείπουν οι παλιοί του φίλοι.
Συνάντηση λοιπόν στον "Λευκό τον Πύργο".Μετ' εμποδίων συνάντηση...
Στον Λευκό τον πύργο συναντήθηκαν μόνο οι δύο στην καθορισμένη ώρα. Και αυτό γιατί αν σου τύχει ελεγκτής διαβατηρίων που θέλει να κάνει τον αυστηρό την πάτησες.

...Λίγες μέρες πριν.
Το διαβατήριο φυλαγμένο σε συρτάρι από το τελευταίο ταξίδι. Το βρίσκεις και το παίρνεις αφήνοντας στο συρτάρι το χαρτί του στρατού αφού δεν το ζητάνε πλέον. Του ρίχνεις μια ματιά, βλέπεις το "2008" , και το βάζεις στην θήκη του backpack που ετοιμάζεις.

Και φτάνει η μέρα , δηλαδή η νύχτα του ταξιδιού...(φτάνει;)
Τελειώνεις από την δουλειά στις τέσσερις το πρωϊ. Μαζεύεις τα "σύνεργα" σου αφού θα χρησιμοποιήσουν άλλοι τον χώρο τις επόμενες μέρες. Το ποτό στην δουλειά και η κούραση κάνουν την προσπάθεια να παραμείνεις ξύπνιος μέχρι την ώρα της πρωϊνής πτήσης δύσκολη. Και την διάθεση για διαπραγματεύσεις δυσκολότερη...

Το check-in γίνεται γρήγορα, είναι λογικό αφού μόνο το backpack κουβαλάς. Το να ταξιδεύεις χωρίς βαλίτσες είναι δυνατότητα που απολαμβάνεις μόνο αν ανήκεις στο ισχυρό φύλο.
Έρχεται η σειρά σου να περάσεις τον έλεγχο διαβατηρίων. Δίνεις το διαβατήριο σου και περιμένεις κάποια δευτερόλεπτα.
Ελεγκτής: - Πού πάτε;
Αντώνυμος: - Θεσσαλονίκη!!
Ελεγκτής: - Θα χρειαστεί να δώ ταυτότητα..
Αντώνυμος: - Ξέρετε χρησιμοποιώ το διαβατήριο για ταυτότητα από τότε που την έχασα, δύο τρία χρόνια μετά την έκδοση της...
Ελεγκτής: - Θεσσαλονίκη ε!! Και πώς σκοπεύεις να το πας με ληγμένο διαβατήριο;
Αντώνυμος: .... (Πότε πέρασαν κιόλας 10 χρόνια;)
Ελεγκτής: -Λυπάμαι (ναι καλά, όϊ σε πιάσει το κλάμα τωρά..) δεν μπορώ να σας αφήσω να πετάξετε.

Όσο προσεκτικός και οργανωμένος να είσαι ο νόμος του Μέρφυ θα σε πετύχει κάποτε.

Απογοήτευση. Άδικο το ξενύχτι.
Δεν βαριέσαι, χάθηκε μια μέρα από τις πέντε, έχουμε άλλες τέσσερις.
Θετική σκέψη πάνω απ' όλα.
Τουλάχιστον χάρη στην δυνατότητα που είπαμε πιό πάνω, δεν ταλαιπωρείσαι να πάρεις πίσω τις αποσκευές σου. Άσε που αφού οι άλλοι θα είναι ήδη εκεί θα έρθουν να σε πάρουν με το αυτοκίνητο από το αεροδρόμιο άρα γλυτώνεις το λεωφορείο.

Αλλαγή εισιτηρίου για την επόμενη μέρα και γρήγορα στο πάρκινγκ να πετύχεις κανένα γνωστό να σε πάρει πίσω στην Λευκωσία, αφού το αυτοκίνητο του κολλητού που θα ταξιδεύατε μαζί, είναι στο park-2-fly και ο κολλητός ήδη κάθεται στην θέση του στο αεροπλάνο με την ζώνη σφιγμένη έτοιμος για απογείωση.

Η προσπάθεια εύρεσης γνωστού για μεταφορά εγκαταλείπεται μετά από 3 λεπτά. Είναι ήδη αργά και η κούραση έχει χτυπήσει κόκκινο ακριβώς όπως και το χρώμα των ματιών τέτοια ώρα. Πως να ζητήσεις από κάποιον , απλό γνωστό να σε "πετάξει" μαζί του με χαμόγελο;;
... Άσε καλύτερα, ας αγοράσουμε την ευκολία μας.

Αντώνυμος: -Πόσο πάει μέχρι Λευκωσία μάστορα;
Ταξιτζής: - Πενήντα ευρά!
Αντώνυμος: - Ώς τα Λατσιά; (πονηρός ο Λατσιώτης)
Ταξιτζής: - Εεε σαραντα-τρία.
Αντώνυμος: - Σικκιμέ πάμε. (μα πότε ακριβώσαν έτσι τα ταξί;;) Τουλάχιστον θα κοιμηθώ μια ώρα νωρίτερα να έχω δυνάμεις για την επόμενη μέρα.

Η Επόμενη μέρα...
Γραφείο εξυπηρέτησης πολιτών (ΓΕΠ). Εύκολα και γρήγορα.Έτσι λέγεται και.. έτσι είναι!Εκτός και αν...

Δεν χρειάζεται πολύ πρωϊνό ξύπνημα, το ξυπνητήρι μπορεί να κτυπήσει και στις δέκα (δέκα το πρωϊ άμα δουλεύεις νύχτα, είναι νωρίς. Είπαμε η κάθε δουλειά έχει και τα κακά της αυτό είναι από τα κακά από μιά άποψη.) αφού είναι τόσο γρήγορη και εύκολη η διαδικασία.
Δεν θα ανανεωθεί το διαβατήριο , αφού μόνο ταυτότητα χρειάζεται, να γύτώνουμε και χρόνο.
Φτάνοντας στο ΓΕΠ η ουρά από κόσμο είναι μέχρι έξω στο πεζοδρόμιο.
Και φυσικά είμαστε στην Κύπρο όπου παντού θα πετύχεις ένα γνωστό (εκτός από το αεροδρόμιο την ώρα που τον ψάχνεις)

Αντώνυμος: - Τι έγινε ρε παιδιά;; (αλά Σπύρος στους απαράδεκτους).Γιατί τόσος κόσμος; Δεν είναι εδώ που είναι "εύκολα και γρήγορα"; Με τόσο κόσμο εύκολα δεν νομίζω και γρήγορα δύσκολα το βλέπω.
Γνωστός: - Ττεϊκ ε νάμπερ. Εχαλάσαν τα κκομπιούτερ στον έφορον τζιαι εστείλαν ούλλον τον κόσμον δαμαί.
Αντώνυμος: - Πέ μου, αύριο εν 25 του Μάρτη έννεν;
Γνωστός : - Ναί!
Αντώνυμος: - Αργία δηλαδή έννεν;;
Γνωστός: - Ναι!
Αντώνυμος: - Με λλία λόγια εχαλάσαν τα μηχανήματα του έφορου σημαίνει "επιάσαν πολλοί υπάλληλοι του έφορου άδεια για να κάμουν. Παρασκευοσαββατο-Αδειο-Δεύτερο-Αργία-Τρίτη-25ηΜαρτίου πενθήμερο και έμεινε το γραφείο χωρίς υπαλλήλους. (σhεϊττάνης ο Λατσιώτης)
Γνωστός: - Άολέ ρε τωρά που το λαλείς, εν το έκοψεν ο νούς μου...
Αντώνυμος: - Εγώ πάντως αεροπλάνο και άλλη μέρα που το τετραήμερο μου πλέον έν χάννω.Ποιός εν ο μάστρος δαμέσα;

Η υπεύθυνη κοπέλα ήταν πολύ κατανοητηκή και αφού άκουσε την κατάσταση, κάνοντας μια "γλυκειά" παρατήρηση (είναι όλες νεαρές οι υπάλληλοι του ΓΕΠ) που δεν πήγα πιό νωρίς με πέρασε μέσα.
Κανένας δεν παραπονέθηκε που μπήκα μπροστά ενώ άλλοι περίμεναν πιο πολύ, αλλά μάλλον ο κίνδυνος να χάσω το αεροπλάνο βοήθησε στην διατήρηση της ευγένειας.
Μια φωτογραφία και λίγα λεπτά μετά ήμουν κάτοχος μιας ολοκαίνουργιας ταυτότητας και έτοιμος για τη διαδρομή προς το αεροδρόμιο.

Αρκετά ξεκούραστος αυτή τη φορά πληρώνω την διαφορά αλλαγής του εισητηρίου περνάω check-in και ελέγχους στα γρήγορα.

Επιτέλους κάθομαι χαλαρός στο χώρο καπνιστών της αίθουσας επιβατών. Ανάβω τσιγάρο και κατεβάζω μια γουλιά από το κρασί που πήρα από το μπαρ.
Ενώ σκοτώνω την ώρα μέχρι την επιβίβαση με υπολογισμούς... 165 το εισιτήριο, 43 το ταξί, 15 το πρόστιμο της αλλαγής.. εμφανίζεται ένας γνωστός (είπαμε είμαστε ακόμα στο αεροδρόμιο Κύπρου, δεν θα βρεθεί ένας γνωστός ;;).

Ο γνωστός βου δουλεύει στο αεροδρόμιο.
Αφού ανταλλάζουμε τις κλασικές catch-up κουβέντες φτάνουμε στην περιπέτεια με το διαβατήριο της προηγούμενης μέρας.
Με ενημερώνει ότι άν ήθελε ο "αυστηρός" ελεγκτης μπορούσε να μου σφραγίσει το διαβατήριο, ειδικά αφού έληξε τόσο πρόσφατα, ώστε να έχω παράταση όσο και ένα μήνα.

Προς στιγμή φόρτωσα. Κανονικά θα έπρεπε να πάω να τον βρώ να του χρεώσω τα 43 συν 15. Προς στιγμή όμως. Έκανα και γώ την απροσεξία μου. Είπαμε, θετικές σκέψεις.Δεν θα αφήσω ούτε αυτό να με χαλάσει.

Θεσσαλονίκη σου 'ρχομαι.




Συνεχίζεται.....