Καληνύχτα.

Σπρώχνοντας με τα δύο χέρια, ανοίγω ένα πέρασμα ανάμεσα στους ιστούς και ανάβω το φώς...

Έχω αφήσει το blog και έπιασε αράχνες.
Και θα το αφήσω κι΄ άλλο.Δεν ήμουν δα και κανένας πολύγραφος.
Ο λόγος;
Καλό το blogging και άγιος ο σκοπός του.Να καταθέτεις σκέψεις και ιδέες σε δημόσια θέα, να πεις τη γνώμη σου σε κάποιο θέμα και να δεις τι γνώμη έχουν άλλοι επί αυτού.Να γράψεις κάτι που θες να διαβάσει κόσμος ώστε να "διαδοθεί" και είναι το μόνο μέσο, βήμα που έχεις.
Αλλά τελευταία θέλω επικοινωνία, διάλογο,συζήτηση.
Και όσο και να υπάρχει στο blog δυνατότητα να πει κάποιος τη γνώμη του δεν παύει το μέσο αυτό να είναι βήμα για μονόλογο.
Βγαίνεις, βγάζεις τον "λόγο" σου, το "διάγγελμα" σου, την "διάλεξη" σου και μετά περιμένεις, να τεθούν ερωτήσεις, να σε χειροκροτήσουν, να απαντήσεις σε απορίες , να διαφωνήσουν κάποιοι και να αρχίσεις πάλι τον μονόλογο για να εξηγήσεις, να απαντήσεις, να δικαιολογηθείς.



Μου λείπει σε ένα blog η "άμεση" επικοινωνία, οι κανονικού μεγέθους προτάσεις, που άμα έχεις κάτι να ρωτήσεις που δεν κατάλαβες, το ρωτάς πριν έρθει η επόμενη και χάσεις το νόημα όλου του "διαγγέλματος" αφού περιμένεις να τελειώσει όλος ο "μονόλογος".Η συζήτηση τέλος πάντων, και άς είναι και από chat, αν δεν την βρεις in real life αλλά την έχεις ανάγκη.


Σβήνω το φως και βγαίνοντας κλείνω το πέρασμα αφήνοντας τους ιστούς όπως πριν μπώ...