Μερικές φορές σκέφτομαι για τους παλιούς φίλους που "χάθηκαν"από τη ζωή μου.
Μιλώ για όλους εκείνους τους ανθρώπους που πέρασαν από μια φάση "σκληρός ροκάς" στην εφηβεία τους-μας, και γύρω στα είκοσι βγήκαν εντελώς από αυτή.
Αυτό δεν είναι κακό από μόνο του, μάλλον λογικό για τους πιό πολλούς.
Το κακό είναι πως μετά από αυτό, ενεργούν σαν να ήταν το χειρότερο πράγμα που έκαναν στη ζωή τους.Αποποιούνται εντελώς εκείνη την περίοδο και θα εύχονταν να μην την είχαν ζήσει καν.
Απορρίπτουν ακόμη και τους ανθρώπους από εκείνες τις ημέρες την ζωής τους.
Κάποιες φορές που έπεσα τυχαία στο δρόμο σε κάποιον από αυτούς, με κοιτούν , περιεργάζονται μάλλον , σαν να είμαι κάτι περίεργο στα μάτια τους, είμαι ακόμα όπως ήμουν τότε,απλά μερικά χρόνια μεγαλύτερος αν και φαίνομαι πολύ νεώτερος από αυτούς .
Και μετά οι τυπικές ερωτήσεις:
- Ακόμα ακούς εκείνες τις "φασαρίες";
- Ακόμα με τις μουσικές ασχολείσαι, δεν έπιασες καμιά "αληθινή" δουλειά;
- Ακόμα έχει τα μαλλιά μακριά; (φανερό δεν είναι;)
- Ακόμα οδηγείς μηχανή;
- Πότε θα μεγαλώσεις επιτέλους;(αυτό με κάνει πάντα να γελάω από μέσα μου)
Άς συνοψίσουμε λοιπόν…, ακόμα ακούω "εκείνες τις φασαρίες", έχω ακόμα μακριά μαλλιά , ακόμα οδηγώ μηχανή, και θεωρώ την μουσική -τη δουλειά μου- αληθινή και σοβαρή και όλα αυτά με κάνουν ...... Μεγάλο;;;;;
ΗELL YEAH!!!
Άν "μεγάλος" σημαίνει κάποιος χωρίς humor , που έγινε ένας σφιγμένος σοβαροφανής τύπος, που έχασε το δρόμο του μέσα στη σοβαροφάνεια και ξέχασε πώς να απολαμβάνει τη ζωή ΤΟΥ, απολαμβάνοντας τα πράγματα που ΑΥΤΟΣ αγαπούσε, και όχι οτι άλλοι του χώνουν στο μυαλό...μην με περιμένεις θείο δεν θα έρθω!
Πιστεύω εάν αγαπήσεις ένα τρόπο ζωής και καταλάβεις εις βάθος το νόημα του, δεν τον ξεπερνάς ποτέ.Είμαι πάνω από 30 και ακόμα γουστάρω αυτά που γούσταρα όταν πρωτοανακάλυψα τον δρόμο μου αυτό.
Αν και έχω παίξει σχεδόν όλα τα είδη μουσικής στη ζωή μου μέχρι τώρα,τις περισσότερες για ευχαρίστηση αλλά και μερικές για "επιβίωση",και ακούω και άλλα είδη μουσικής επίσης, το ροκ τρέχει και θα τρέχει πάντα στις φλεβες μου.
Μιλώ για όλους εκείνους τους ανθρώπους που πέρασαν από μια φάση "σκληρός ροκάς" στην εφηβεία τους-μας, και γύρω στα είκοσι βγήκαν εντελώς από αυτή.
Αυτό δεν είναι κακό από μόνο του, μάλλον λογικό για τους πιό πολλούς.
Το κακό είναι πως μετά από αυτό, ενεργούν σαν να ήταν το χειρότερο πράγμα που έκαναν στη ζωή τους.Αποποιούνται εντελώς εκείνη την περίοδο και θα εύχονταν να μην την είχαν ζήσει καν.
Απορρίπτουν ακόμη και τους ανθρώπους από εκείνες τις ημέρες την ζωής τους.
Κάποιες φορές που έπεσα τυχαία στο δρόμο σε κάποιον από αυτούς, με κοιτούν , περιεργάζονται μάλλον , σαν να είμαι κάτι περίεργο στα μάτια τους, είμαι ακόμα όπως ήμουν τότε,απλά μερικά χρόνια μεγαλύτερος αν και φαίνομαι πολύ νεώτερος από αυτούς .
Και μετά οι τυπικές ερωτήσεις:
- Ακόμα ακούς εκείνες τις "φασαρίες";
- Ακόμα με τις μουσικές ασχολείσαι, δεν έπιασες καμιά "αληθινή" δουλειά;
- Ακόμα έχει τα μαλλιά μακριά; (φανερό δεν είναι;)
- Ακόμα οδηγείς μηχανή;
- Πότε θα μεγαλώσεις επιτέλους;(αυτό με κάνει πάντα να γελάω από μέσα μου)
Άς συνοψίσουμε λοιπόν…, ακόμα ακούω "εκείνες τις φασαρίες", έχω ακόμα μακριά μαλλιά , ακόμα οδηγώ μηχανή, και θεωρώ την μουσική -τη δουλειά μου- αληθινή και σοβαρή και όλα αυτά με κάνουν ...... Μεγάλο;;;;;
ΗELL YEAH!!!
Άν "μεγάλος" σημαίνει κάποιος χωρίς humor , που έγινε ένας σφιγμένος σοβαροφανής τύπος, που έχασε το δρόμο του μέσα στη σοβαροφάνεια και ξέχασε πώς να απολαμβάνει τη ζωή ΤΟΥ, απολαμβάνοντας τα πράγματα που ΑΥΤΟΣ αγαπούσε, και όχι οτι άλλοι του χώνουν στο μυαλό...μην με περιμένεις θείο δεν θα έρθω!
Πιστεύω εάν αγαπήσεις ένα τρόπο ζωής και καταλάβεις εις βάθος το νόημα του, δεν τον ξεπερνάς ποτέ.Είμαι πάνω από 30 και ακόμα γουστάρω αυτά που γούσταρα όταν πρωτοανακάλυψα τον δρόμο μου αυτό.
Αν και έχω παίξει σχεδόν όλα τα είδη μουσικής στη ζωή μου μέχρι τώρα,τις περισσότερες για ευχαρίστηση αλλά και μερικές για "επιβίωση",και ακούω και άλλα είδη μουσικής επίσης, το ροκ τρέχει και θα τρέχει πάντα στις φλεβες μου.
13 σχόλια:
Σε καταλαβαίνω απόλυτα μου συμβαίνει κι εμένα αυτό δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορούν και απαρνιούνται ορισμένοι τύποι όλα τα όμορφα που έχουν βιώσει.
Η φθορά της ανθρώπινης υπόστασης είναι πλέον γεγονός προσπερνάνε την ζωή και πορεύονται σε ανούσιες διαδρομές.
Πολλοί άνθρωποι έχουν μια ασυναίσθητη ανάγκη να μπαίνουν σε καλούπια, απλά και μόνο για να μην βρίσκοντναι απ'έξω. Πιστεύω πως αυτοί οι άνθρωποι που έχουν προκαλέσει στους υπόλοιπους μια κάποια απογοήτευση με την απόρρηψή τους, δεν έχουν κατ'ανάγκη αλλάξει.
Απλούστατα από τότε που ήταν στην ίδια φάση μαζί μας, ήταν για διαφορετικούς λόγους από τους δικούς μας. Εμείς γιατί την γουστάραμε αυθεντικά, κι αυτοί γιατί θέλαν να ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων που θεωρούνταν τότε 'κουλ'.
Όταν όμως είναι αυθεντική μια αλλαγή προτιμίσεων και τρόπου ζωής, δεν φτύνεις το παρελθόν σου. Αντίθετα, το κρατάς για ρέφερενς.
Αυτοί που το φτύνουν και το υποτιμούν, πιστεύω πως κάνουν τις πλείστες τους επιλογές για τους λάθος λόγους. Όπου φυσάει ο άνεμος ένα πράμα, προχωράνε τυφλά.
Ναι μεν μπορούν να μπαίνουν τόσο στο πετσί του ρόλου τους, που να μοιάζουν αυθεντικοί, αυτό όμως το κάνει η ανάγκη τους να ανήκουν (ή καλύτερα ο φόβος τους να μην ανήκουν). Όπως και ο φόβος της απόρριψης τους από τους κατά καιρό όμοιούς τους, τους κάνει να φτύνουν όχι μόνο το ίδιο τους το παρελθόν, αλλά και οτιδήποτε διαφορετικό. Και ποτέ δεν θα είναι αληθηνά χαρούμενοι.
Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και όπως στρώνει κοιμάται.
Και μια που είπα κοιμάται, καλή σου νύχτα Μπασσίστα. Επίσης ναι, ξέρω ότι εν δικό σου το μπλογκ και όχι δικό μου (χεχε παρασύρθηκα), το θέμα που θίγεις όμως σηκώνει συζήτηση.
Rock on till the end of time!! :)
Απλά να συστηθώ..
Mirca..η ανώνυμη πιο πάνω.
Κάτι είχε πάθει ο blogger χτες βράδυ και δεν με αναγνώριζε.
Οπως και να’χει χάρηκα.
Καλή σου μέρα!
Γειά σου mirca.
Το περίεργο είναι πως ενώ ψές δεν είχε το comment σου σαν anonymous αλλά κανονικά σαν mirca τώρα το έχει σαν anonymous.
Mia filh prin merika xronia, afou teliwsame spoudes, piasame douleia, eixame "sovarh" sxesh mou pe "... to rock htan mia fash ths zwhs mas, ta foithtika xronia. Twra perase. Den goustarw na thn akouw. Den me ekfrazei. Kai prepei na thn xeperaseis kai esy!"
Den katalava akoma pws mporw na xeperasw auto pou me ekfrazei. Auto pou me kanei na gelaw ta prwina, na embneomai, na klaiw.
An einai na to xeperasw gia na megalwsw, tote protimw na meinw mikrh kai na gelaw.
YPEROXA AUTA TA BLOG
"Είμαι πάνω από 30 ..."
First Degree signs of middle-life crisis: asafeis prosdiorismos ilikias...
middle-age crisis mamwto... katiramenes tekiles...
Figure of speech φίλε,την ηλικία δεν την κρύβουμε.Άλλωστε κρίμα να μήν το παινέυομαι που είμαι 38 και φαίνομαι 28.Αλλά εσύ με ξέρεις ;)
Δεν υπάρχει κανενας λογος να υποτιμας και να ισοπεδωνεις τους ανθρωπους που καποτε ηταν και τωρα δεν ειναι σαν εσενα... (δε λεω οτι το εκανες,απλα δεν πρεπει) η ζωη μας τα φερνει αλλιως απ οτι τα φανταζομαστε... μερικες φορες ειναι συμβιβασμος,μερικες φορες ειναι η ανεπαισθητη στροφη που θα σε βγαλει αλλου, οι συνθηκες, οι αποφασεις, τα λαθη και τα σωστα, και βρισκεσαι εκει που βρισκεσαι,πολυ μακρια απο κει που ξεκινησες αλλα οχι απαραιτητα δυστυχισμενος. Και ΠΟΤΕ μην κρινεις καποιον που αλλαξε,πως ταχα δεν ηταν ποτε αυτο που εδειχνε, προσπαθωντας να πεισεις τον εαυτο σου πως εσυ εισαι αυθεντικος και οι αλλοι οχι, η μονη αληθεια ειναι η αληθεια της στιγμης, το να μπορεις να ακολουθεις τον εαυτο σου και τις αναγκες του χωρις να κολλας πεισματικα καπου απλα και μονο για να αποδειξεις οτι εισαι αυθεντικος ειναι η μεγαλυτερη αυθεντικοτητα. Μπραβο σου που εισαι ο εαυτος σου, αλλα και οι φιλοι σου που χαθηκαν ισως αυτο κανουν... μην τους κρινεις... πεφτεις...
Δέν έκρινα.Αναρωτήθηκα....
ναι οντως..ειπωθηκαν αυτα αλλα οχι απο σενα ,απολογουμαι :) Μιλουσα σε σενα που εισαι ο μαστρος του Blog αλλα ουσιαστικα το σχολιο πηγαινε στους ετερους σχολιαστες που εξεφρασαν ακραιες κατα τη γνωμη μου αποψεις του στιλ εμεις οi original ροκαδες και οι αλλοι οι ξεπουλημενοι. ε οχι παιδια δεν ειναι ετσι. τεσπα..
o orismos metal etrexe, trexei kai tha sunexisei na kulaei stis fleves mou ews kai tin stigmi pou tha afisw kai tin teleutaia mou anasa...
Δημοσίευση σχολίου